Een levenslange toewijding aan de kunst.

Zo kun je het leven van mijn vader, Toon Saelens, best omschrijven. Van kinds af aan tot aan zijn dood bleef hij trouw aan deze innerlijke drang om te creëren. Dag in, dag uit. Gepassioneerd. Gedisciplineerd.

Als twintiger was hij voornamelijk bekend om zijn grafisch werk en deed hiermee meerdere expo’s aan: solo-tentoonstellingen o.a. in Kaleidoskoop Gent, Galerij Beatrijs Eeklo, studio 65 Brussel, Groot Begijnhof Gent en collectieve tentoonstellingen met Roger Raveel, Raoul De Keyser, Amédée Cortier, Dan van Severen en vele anderen. In diezelfde periode won hij een grafiekwedstrijd, de provinciale prijs voor plastische kunst en het MSK-Gent kocht een werk van hem aan.

Dat de naam ‘Toon Saelens’ geen belletje doet rinkelen, heeft te maken met zijn bewuste keuze om vanaf 1990 zijn werk niet meer in de openbaarheid te brengen. Want puurheid, daar ging het hem om. En om tot puurheid te komen was focus nodig. Focus om de beelden die zich voor zijn geestesoog voltrokken te materialiseren. Focus om zich te verbinden met geestelijke dimensies. Dit viel voor hem niet meer te rijmen met expo’s en public relations. Je kan het als een rode draad doorheen zijn leven beschouwen; zonder inmenging van academie of leermeester vormde hij als jongeling zichzelf. Dit bleek, net als zijn onbekendheid later, een zegen. Want zo stond niets of niemand hem in de weg en kon hij trouw aan zichzelf zijn eigen weg volgen om te blijven groeien en evolueren.

En zijn eigen weg volgen, dat deed hij. Ten volle. Waar hij in zijn beginjaren voornamelijk figuratief werkte, evolueerde hij naar een heel eigen abstracte vormentaal, steeds meer gevoed vanuit een verbinding met de geest. Soms doen zijn werken zelfs wat denken aan de symbolen- of oertaal van meerdere religies. Hij werkte vooral in series, waarbij het ene beeld langzaam overvloeit in een ander. Dit resulteert in soms heel fragiele werkjes. Enerzijds omwille van de vaak dunne, transparante tot rafelige papieren dragers, anderzijds door de subtiele en uiterst gevoelige uitwerking in kleur. Pareltjes van schilderijtjes, vinden wijzelf.

Nu hij is overgegaan wordt het tijd de wereld terug een inkijk te geven in zijn oeuvre; dit was zijn stille wens. Van ganser harte hopen we dat het werk van ons vader velen mag beroeren zoals het ook ons telkens weer ontroert.

Eva Saelens